Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Θα γίνει ο Κουβέλης ο Καρατζαφέρης της Αριστεράς ή θα αποδείξει οτι οι άλλοι δύο είναι άχρηστοι και θα τους πάρει τα σώβρακα;

Μια πρώτη εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος είναι εύκολη υπόθεση. Μόνον το ΚΚΕ την έκανε ήδη. Τα άλλα κόμματα κρίνουν πιο επείγουσα και ενδιαφέρουσα δουλειά τον σχηματισμό κυβέρνησης. Όχι να αποτυπώσουν το εκλογικό μήνυμα κατά .......προτεραιότητα. Όχι να αποτυπώσουν την «λαϊκή εντολή» και να πράξουν ανάλογα.
Το πράγμα δεν είναι παράξενο γιατί πράγματι πρέπει να συγκροτηθεί κυβέρνηση. Η λαϊκή εντολή όμως είναι νωπή και δεν είναι εύκολο μέσα σε λίγα 24ωρα να την γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Χρειάζονται κάποιοι χειρισμοί.
Οι εκλογές έγιναν, οι βουλευτές εκλέχτηκαν, τα τρία κόμματα που ισχυρίζονταν προεκλογικά ότι μπορούν και θα κυβερνήσουν έχουν 175 βουλευτές. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και ΔΗΜΑΡ. Και οι τρείς έκαναν μια καλή προεκλογική εκστρατεία και επιστράτευσαν ότι δυνατότητα ή προνόμιο είχαν για να αυξήσουν τα ποσοστά τους και κυρίως τα μέσα ενημέρωσης. Και οι τρείς τα κατάφεραν πολύ καλά, ιδίως η ΝΔ που αύξησε τη δύναμή της 12%, η ΔΗΜΑΡ που την διατήρησε σταθερή και το ΠΑΣΟΚ που έχασε  μόνον 1%, δεδομένων των συνθηκών.
Ο Αλέξης Τσίπρας υπολόγιζε ότι το απόγευμα θα πήγαιναν να ψηφίσουν οι παραγωγικές ηλικίες, το κόκκινο ποτάμι, και όπως στις προηγούμενες εκλογές θα του έδινε τη νίκη. Πράγματι το ποτάμι πήγε να ψηφίσει το απόγευμα, αλλά δεν ήταν μεγαλύτερο από της ΝΔ που είχε πάει το πρωί κι έτσι η διαφορά του Μαίου διατηρήθηκε. Ο Τσίπρας έβαλε σε εφαρμογή αμέσως το σχέδιο Β και δήλωσε ότι θα παραμείνει αξιωματική αντιπολίτευση, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και η δημοκρατική τάξη.
Το γεγονός ότι πήγε να ψηφίσει μπροστά στις κάμερες όλου του πλανήτη, Δεν τον έπεισε ότι θα έπρεπε να κάνει κάτι παραπάνω από το αυτονόητο. Έτσι όλοι τώρα λένε ότι και το σχέδιο Β δεν ήταν κακό για τον Τσίπρα που έφτασε στο 27-28 % και του θύμισε ότι και η ΕΔΑ το είχε καταφέρει το 1958 χωρίς όμως να πετύχει κάτι για το λαό. Χαμένο πήγε. Ήταν πάντως η καλύτερη αναλαμπή που είχε η Αριστερά στην Ελλάδα μετά το ΕΑΜ. Αντί να τον πιάσει μελαγχολία, το πανηγύρισε σαν μεγάλη νίκη. Ζήτω το νέο 1958!
Δεν είναι τυχαίο ότι από την Κυριακή το βράδυ, σε όλον τον κόσμο, οτι τραπεζίτες, οι χρηματιστές και οι πολιτικοί ήταν στα γραφεία τους. Δεν ήθελαν να πιαστούν στον ύπνο από τις εξελίξεις και ήθελαν να χειριστούν αμέσως τα πράγματα μόλις θα άνοιγαν οι αγορές της Ασίας. Η Μέρκελ καθυστέρησε την αναχώρησή της για το Μεξικό, ώστε να μην είναι στον αέρα την ώρα που θα ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα. Στο Παρίσι έλεγαν ότι οι ελληνικές εκλογές τους απασχολούν περισσότερο από τις γαλλικές εκλογές.
Στις δέκα το βράδυ ανάσαναν. Άκουσαν τη δήλωση του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος ήξερε το ενδιαφέρον που υπήρχε και τα είπε και αγγλικά. Θα έχουμε κυβέρνηση και θα τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας. Όλοι ανακουφίστηκαν. Η σύγχυση προήλθε από τη δήλωση του Βενιζέλου. Υπήρχε και παρασκήνιο ήδη από το Σάββατο. Υπήρχαν στελέχη που ήταν κατά και στελέχη που ήταν υπέρ της συμμετοχής στην κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά. Ο Βενιζέλος ήθελε να το παίξει για λίγο, ή για την τιμή  των όπλων. Δεν ήθελε να καταθέσει αμέσως τα όπλα αλλά ήθελε να κάνει λίγο θέατρο και να τον αφήσουν να εκθέσει λίγο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι ξένοι κατάλαβαν ότι ο Βενιζέλος ήθελε να μπεί στην κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά αφού τον παρακαλέσουν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Να γίνει δηλαδή ο ρυθμιστής, δηλαδή ισότιμος με τον Σαμαρά και όχι ένα απλό δεκανίκι που δεν μιλάει, αλλά κάνει ότι του πούνε. Έκανε λοιπόν τη γνωστή δήλωση, ότι και καλά η πρώτη εντολή του Σαμαρά πρέπει να κατατεθεί ως άκαρπη και να πάνε στην σύσκεψη υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας για να δοθεί λύση. Ο Τσίπρας το διευκόλυνε λέγοντας ότι θα καταθέσει τη δεύτερη εντολή για να μην χρονοτριβήσει.  Άρα δεν υπήρχε καθυστέρηση. Ο Ολάντ του τηλεφώνησε αμέσως  όχι για να τον συγχαρεί, αλλά για να του πεί να αφήσει τις τζιριντζάντουλες και να μπεί αμέσως στην κυβέρνηση γιατί η τρόϊκα περιμένει με τις βαλίτσες έτοιμες να φτάσει στην Αθήνα. Δεν σε υποστηρίξαμε για να μας κάνεις θέατρο. Οι εκλογές τελείωσαν και η κυβέρνηση πρέπει αμέσως να σχηματιστεί. Το ίδιο άρχισαν να πιέζουν από την πρώτη στιγμή και τα μέσα ενημέρωσης. Η Άννα Διαμαντοπούλου ήταν η πρώτη που ενημέρωσε τους δημοσιογράφους ότι «γίνεται η μάχη του Στάλινγκραντ» γιατί μερικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν να μπούμε στην κυβέρνηση της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ που θα εφαρμόσει το μνημόνιο.  Αργότερα το επιβεβαίωσε και ο Βενιζέλος.
Ο Φώτης Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ μίλησαν τελευταίοι και είπαν ότι δεν βιαζόμαστε. Υπάρχουν τεράστιες αντιδράσεις στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ που δεν θέλουν να συμμετέχουν στην επόμενη μνημονιακή κυβέρνηση. Οι εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ που έχουν προσχωρήσει λένε ότι πρέπει να μπούν στην κυβέρνηση. Ο Κώστας Σημίτης έσπευσε να τους υποστηρίξει λέγοντας ότι πρέπει αμέσως να σχηματιστεί κυβέρνηση των τριών κομμάτων.  Ο Κουβέλης είναι υποχρεωμένος να ακούσει εκείνους που διαφωνούν πριν να συμφωνήσει και αντιλαμβάνεται ότι θα έχει φθορά αν μπεί στο κάδρο, αλλά δεν θα γίνει ρυθμιστής, έστω και μαζί με τον Βενιζέλο αν δεν μπεί στην κυβέρνηση. Από την άλλη, δεν έχει νόημα να μπεί και να βγεί αφήνοντας τον Βενιζέλο ρυθμιστή.
Ο Κουβέλης έθεσε και το θέμα της πολιτικής που θα  ακολουθηθεί, άρα τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και τα φερέγγυα πρόσωπα που θα τις υλοποιήσουν και το πρόσωπο του πρωθυπουργού. Ο Βενιζέλος εμφανίστηκε σήμερα ως επισπεύδων, γιατί και καλά δεν μπορεί να διαπραγματευθεί ο σαμαράς με τον Κουβέλη, αλλά εκείνος μπορεί καλύτερα να τον πείσει να μπεί την κυβέρνηση γιατί ζητάνε τα ίδια πράγματα ως εγγυήσεις και έχουν τους ίδιους προβληματισμούς αν θα πρέπει να συμμετέχουν με πολιτικά στελέχη ή και οι ίδιοι ως αντιπρόεδροι όπως τους πρότεινε ο σαμαράς ή αν πρέπει να βάλουν δήθεν τεχνοκράτες, δηλαδή στελέχη τους ελεγχόμενα από τους ίδιους. Λοβέρδος και Χρυσοχοίδης λένε ότι πρέπει να μπούν τα πιο προβεβλημένα στελέχη γιατί αλλιώς τα όποια πολιτικά οφέλη από τις επιτυχίες του Σαμαρά θα τις καρπωθεί ο Σαμαράς. Ο Βενιζέλος εμφανίζεται ότι δεν είναι καθόλου δογματικός και τα συζητάει όλα.
Το καθοριστικό όπως καταλαβαίνουμε είναι αν θα εκφράσουν διαφωνία στο να είναι πρωθυπουργός ο Σαμαράς ή να του επιβάλουν να ηγηθεί μεν της κυβέρνησης, αφήνοντας όμως το κόμμα όπως είναι το σενάριο του Μητσοτάκη στη Ντόρα Μπακογιάννη. Επίσης δεν γνωρίζουν ως πιο σημείο είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει ο Σαμαράς προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός και να χειριστεί την καυτή πατάτα. Αυτά όλα έχουν τη σημασία τους, γιατί είναι τα προεόρτια μιάς διαπραγμάτευσης που πρέπει να γίνει. Το κλειδί είναι η ΔΗΜΑΡ γιατί ο Φώτης Κουβέλης είναι ο μόνος που είναι πολιτικά άφθαρτος, δεν έχει υπογράψει κανένα μνημόνιο και είναι το άλλοθι του ΠΑΣΟΚ. Αν δεν συμμετέχει τότε δυναμώνει την αντιπολίτευση η οποία όχι μόνον είναι δυνατή, αλλά δεν θέλει να κυβερνήσει. Αν συμμετέχει τότε δυναμώνει την κυβέρνηση και συμμερίζεται με καθυστέρηση τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες συμμερίστηκε τον Νοέμβριο η ΝΔ με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η επίσπευση των διαδικασιών, δηλαδή  το να αποβεί άκαρπη η πρώτη εντολή του Σαμαρά πριν την ώρα της, δεν εξυπηρετεί κανέναν απλώς πιέζει τον Φώτη Κουβέλη να συμμετάσχει με τίμημα το κόμμα του. Πιέζει επίσης τον Βενιζέλο να σταματήσει τις τζιριτζάντζουλες γιατί θα συμμετέχει έτσι κι αλλιώς και το έχει υπογράψει και το έχει διαπραγματευθεί το δεύτερο μνημόνιο. Αν υπάρχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα οποία διαφωνούν, με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση του μνημονίου, αμφιβάλω ότι πρόκειται για τη μάχη του Στάλινγκραντ δεδομένου ότι έχουν ψηφίσει το δεύτερο μνημόνιο, ασχέτως αν είχαν πεί ότι διαφωνούν και ότι η προηγούμενη φορά ήταν η τελευταία φορά. Όπως ο φίλος μου ο Μίμης ο Ανδρουλάκης και πολλοί άλλοι. Δεν νομίζω ότι θα καταφέρουν να κρατήσουν εκτός κυβέρνησης τον Λοβέρδο ή τον Βενιζέλο και τον Χρυσοχοίδη, για να συμμετέχει ο Ζαννιάς ή ο Γιαννίτσης, ή ο Στουρνάρας για λογαριασμό τους. 
 
http://antoniskokorikos.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου